روز بلاگستان فارسی- شاید دیگر نه

با تاخیر بسیار زیاد، این روز مبارک همه وبلاگنویسان فارسی که وبلاگ خونه ای امن برای نوشته هاشون شده تا از بار زندگی و حرف ها کمتر احساس تنهایی کنند. 

وقتی به تقویم فارسی time.ir نگاه میکردم، هیچ اثری از یادآوری این روز ندیدم و تلخه بگم که حتی ما رو هنوز به رسمیت نمیشناسند. برخی از دوستان وبلاگنویسم که باهام آشنا هستند، میدونند قبلا یکی از دغدغه هام فعال کردن بلاگستان فارسی بوده و بخاطر همین هم پارسال با چندی از دوستان وبلاگنویس گروه پادکستی به نام کرسی کست ایجاد کردیم تا شاید این جمع رو کمی فعال تر از گذشته کنیم، که متاسفانه به دلیل بی تجربگی فعالیتش متوقف شد.

اما دیدگاه الان من راجع این موضوع چرا باید متعصبانه رفتار کنیم، وبلاگ رقیبی برای شبکه های اجتماعی نیست که بخوایم از اونا دوری کنیم و به اینجا پناه بیاریم، اینجا یکی از خونه های امن ماست که حرف هامون رو به دور از کسایی که بهمون زخم میزنن مینویسیم. وبلاگ فارسی محیط امنیه که خوشبختانه نسل ما باهاش به خوبی آشنا شده، این فضا ما رو با دوستایی آشنا کرده که اگه کیلومترها ازشون دور باشی ولی کنارت حسشون می کنی.

خلاصه که به قول رولف دوبلی، درگیر حواشی نباشید.

یه توصیه از حرف های گذشته: اگه هنوز دغدغه فعال تر شدن بلاگستان فارسی رو دارید، فقط کافیه تو شبکه های اجتماعی فعالیت داشته باشید و لینک وبلاگ خودتون رو برای عموم کاربرا به نمایش بذارید این دو باید در کنار هم پیشرفت کنند، بهتره این ذهنیت در مقابل هم قرار دادن رو کنار بذارید. یا اینکه در گروه های وبلاگنویسی حضور فعال داشته باشید. مثل گپ تلگرامی مسعود کوثری که جمع کثیری از بچه های وبلاگ‌ اونجا هستند.

شاید دیگر نه به این اشاره داره که دیگه دغدغه ای برای این موضوع ندارم، اهمیت فعال تر شدن بلاگستان فارسی خیلی کمتر کارایی هست که اولویت زندگی ماست. مثل  مهاجرت، زندگی در لحظه و ساختن برای آینده ای بهتر در کنارش به دور از همه اتفاقات تلخ که روزمره باهاش درگیر هستیم.

راستی برای این تاریخ، روز برنامه نویس مبارک.

مرسی از اینکه وقت گذاشتید و این پست رو خوندید.